Panama

Onze eerste bestemming in Panama was Bocas del Toro! Dit is een groep eilanden aan de Caribische zee met witte stranden, palmbomen en babyblauw helder water.
De eerste dag zijn we met 3 professionele surfers op pad gegaan naar het eiland 'Bocas del Drago' om een relaxed dagje te hebben (dachten we). Om daar te komen, kon je een watertaxi direct naar het eilandje nemen, of een watertaxi naar de andere kant van het eiland en daar vervolgens door de jungle heen hiken. Die tweede optie was goedkoper, dus kozen wij natuurlijk! De hiketocht was 30 minuten in de hitte, waarbij we 10x bijna zijn uitgegleden en tot onze enkels in de modder liepen. No problemo, des te blijer waren we toen we eindelijk in de zee konden springen! De golven waren niet zo goed om te surfen schijnbaar, dus de mannen waren een beetje teleurgesteld.. Maar daar dacht Lotte anders over! Een van hen bood ons aan om te leren surfen/peddelen, dus dat wilden we wel proberen. Nadat Lotte half de instructies had gevolgd over hoe je op een surfplankje moet liggen, wilde ze zelf even oefenen. Normaal gesproken ben ik (Lotte dus) best bang van de zee en hoge golven, maar nu ging t best goed en was ik dus hartstikke trots op mezelf! Dus ikke heel die zee afgepeddeld, kijk ik om, is het strand bijna niet meer te zien! Oepsie, ik had niet in de gaten dat ik zo ver was gegaan. Hun aan het strand trouwens ook niet, want die waren te druk met kletsen ipv op mij letten... Ik wilde proberen terug te peddelen, maar de golven waren heel sterk en namen me alleen maar verder de zee in. Op een gegeven moment zagen ze aan de kant dat ik een probleem had en kwam Jonathan naar me toe gerend/gezwommen. Ik ben nog nooit zo blij geweest om een Peruaan te zien! Hij op de surfplank, ik op zijn rug, en samen zijn we terug gepeddeld (voornamelijk hij eigenlijk). Pfoe, dat was eng!! Even later zei de politie daar dat er al 5 toeristen zijn omgekomen in die zee en dat ik de 6e ging worden, maar God hield teveel van mij en heeft mij gered. Altijd fijn om te horen haha. Nele en ik willen nog steeds leren surfen, maar dan wel met echte surfles! De terugweg was ook avontuurlijk; diezelfde politie waarschuwde ons namelijk dat er na 16.00 vaak mensen met maskers en geweren in de bosjes zitten om mensen te beroven. Wij waren aan de late kant, dus zijn we met de politie meegelopen omdat dat veiliger was voor ons. Maarrr gelukkig zijn we niemand tegen gekomen onderweg, misschien wel omdat we heel hard riepen dat we sterke broers en papa's hebben die op judo hebben gezeten. Al met al zijn we levend thuisgekomen! Weer een reden voor een biertje die avond. :)

Verder in Bocas heeft Lotte nog yogalessen gevolgd, we hebben de allerbeste gezonde burrito ever op met verse groenten en kokosrijst, we zijn bij locals thuis geweest en hebben verschillende stranden bezocht. Een van deze stranden was het Red Frog Beach. Echt prachtig, goed verbrand en we hebben als kers op de taart ook nog eens de zeldzame rode kikker gespot waarvan we dachten dat die alleen op de foto's te zien was!
Ook zijn we er achter gekomen hoe klein de wereld wel niet is.. Tijdens onze wandeling naar de supermarkt hoorden we dat er brabanders achter ons liepen, toen we omdraaide zagen we dat dat Hans, Luc en Pim uit Mierd, Bloal en Hoapert waren! Super toevallig en heerlijk om weer ns ff broabants te klappe! Maar genoeg is genoeg dachten we allemaal, we zijn niet voor niks naar de andere kant van de wereld gereisd.. Dus hebben we afscheid genomen en was het voor ons weer tijd om naar het volgende avontuur te gaan!

Lost & Found hostel
Na 6 uur reizen met een grote kater, in een gammel busje door de bergen, op een weg met overal gaten, werden we bij kilometerpaaltje 42 uit het busje gezet. Stonden we daar, in the middle of nowhere, met onze zware backpacks.. Uiteindelijk hadden we een paadje gevonden en na 30 minuten met al onze spullen in de jungle de (te stijle) berg op hiken, kwamen we helemaal bezweet en vies aan bij het Lost & Found hostel. Maar het enorme uitzicht met zicht op vulkaan Baru maakte alles goed!
Nadat we net gesetteld waren, vroeg Lotte aan een aantal jongens of zij wisten waar een stopcontact was en wie stonden daar voor onze neus... Juist! Luc, Hans en Pim! Wij hebben echt hard gelachen, veel gedronken tijdens de happy hours en hebben een super leuke tijd gehad met deze mannen!
Dit hostel was trouwens echt super, er waren hier heel veel goedkope/gratis activiteiten te doen. Zo hebben we de eerste dag de Treasure Hunt gedaan, 5 uur door de jungle hiken met verschillende puzzels, raadsels en opdrachten. Degenen die het raadsel wisten te ontcijferen, kregen een gratis biertje. Jeujj!
De tweede dag zijn we met een hele grote groep op pad geweest. Eerst hebben we een waterval in een soort grot bezocht, waar Nele van de rotsen af is gesprongen! Lotte hield haar hart vast, want het was best ondiep daar en eigenlijk mocht dat volgensmij niet. Maar het was wel heel gaaf om te doen, schent. Daarna zijn we bij locals thuis gestopt voor een heerlijke lunch en vervolgens werden we afgezet bij een soort rivier waar je wel van de rotsen kon springen. Dat was erg leuk om te doen! Al met al een hele dag vermaak voor maar 6 dollar.

Next stop was Panama city! Wat een contrast, eerst eiladjes, toen jungle en nu een hele grote stad met heul veul hoge flats. Het was heel bijzonder om te zien hoe rijk en ontwikkeld het cetrum van de stad is, terwijl 3 straten verder mensen in krottenwijken wonen. De eerste dag hebben we Casco Viejo bezocht, het oude stadscentrum. Dit is heel kleurrijk en heeft een Frans uiterlijk, een goede trekpleister voor toeristen dus. Wij vonden het dan ook erg vermakelijk om gewoon op een bankje te zitten en te kijken naar de typische Amerikaanse toeristen (allemaal met dezelfde hoedjes die je daar kon kopen, polootje, buideltasje, beige afritsbroek goed hoog opgetrokken over het shirt en hippe lekker zittende sneakers met hoge witte sokken). We hebben ook het Panama kanaal bezocht, wat wel bijzonder was maar toch te duur voor wat we nu eigenlijk gezien hadden.

San Blas eilanden
Een paar dagen in Panama city was wel genoeg, en we wilden erg graag naar Colombia omdat dit goedkoper is. Maar we wilden eerst nog de San Blas eilanden zien! Omdat een zeiltocht van Panama naar Colombia via deze eilandjes te duur is voor ons, hebben we ervoor gekozen om gewoon 2 nachten daar te verblijven en vervolgens vanuit Panama naar Colombia te vliegen. Maar wat was dat prachtig zeg! Dit waren echt de witste stranden en helderste zee die we ooit hebben gezien. We hebben daar 2 dagen gewoon alleen maar gerelaxed en gesnorkeld, wat heeerlijk was. Wij dachten dat dit ook echt een party ging worden, want dat is normaal overal waar wij komen. Maar hier waren we vooral omringd door stelletjes (maar ook wel een heel gezellig stelletje uit Utrecht!), en om half 10 lagen de meesten al in bed. Maar die fles rum is toch wel opgegaan hoor..

Een minpuntje was dat Nele helemaal onder de jeukende rode bultjes stond, waarvan niemand wist wat het was. Deze had ze in het hostel opgelopen waar we voor de San Blas tour verbleven. Tijdens de San Blas tour werden de bultjes bulten en begonnen ze verschrikkelijk te jeuken en pijn te doen tegelijkertijd. Teruggekomen in hetzelfde hostel is ze met de jongen van de receptie naar de dokter gegaan en dachten ze dat het een allergische reactie van iets was. Dus Nele creme smeren en pillen slikken waar ze helemaal down van werd.. Het hielp niets en we wisten nog steeds niet wat het was.
Totdat we de baas een appel zagen schillen in de keuken. Nele liep er naartoe om te vragen of hij dit vaker heeft gezien, of hij enig idee heeft wat het is en vertelde dat het erg jeukte en pijn doet. Waarop hij heel kwaad op Nele werd, begon te schreeuwen dat er geen bedbugs in zijn hostel zijn, dat we die onzin voor ons moesten houden en als we zo door gaan dat we eruit vliegen. Ondertussen was hij aan het zwaaien met zijn mes, wij stonden te shaken op onze benen en zijn nog nooit zo bang geweest. Zelfs het personeel zei dat die man gek in zn hoofd was.
We hebben onze spullen gepakt en zijn naar een ander hostel gegaan, waar ze gelijk bevestigden dat Nele bedwants beten had. Het hostel was vol geboekt maar de mensen waren zo aardig om matrassen voor ons neer te leggen waar we gratis mochten slapen, gratis ontbijt en ze hebben heel onze spullen (incl backpacks) uitgewassen.
Jeh, you make it mee you make it mee! Verder hebben we gelukkig nog geen gekke dingen meegemaakt.

Volgende dag hebben we het vliegtuig naar Medellin, Colombia, gepakt en daar zitten we nu al weer een weekje te genieten! Daarover volgende keer meer!